چرا دلار شکست ناپذیر است؟

خدمات برای تجارت کپی. Algo ما به طور خودکار معاملات را باز و بسته می کند.

L2T Algo سیگنال های بسیار سودآور را با حداقل ریسک ارائه می دهد.

تجارت 24/7 ارز دیجیتال. وقتی شما خوابید، ما معامله می کنیم.

راه اندازی 10 دقیقه ای با مزایای قابل توجه. دفترچه راهنما همراه با خرید ارائه می شود.

79 درصد میزان موفقیت نتایج ما شما را هیجان زده خواهد کرد.

حداکثر 70 معامله در ماه. بیش از 5 جفت موجود است.

اشتراک ماهانه از 58 پوند شروع می شود.

L2T چیزی

تلگراف

نتایج

La دلار مانند ارزهای دیگر نیست. همچنین ارز بین المللی است. بیش از 50 سال است که دلار ارز مرجع جهان بوده است.

نیمی از تجارت جهانی به ارز ایالات متحده است، بیش از 64 درصد از ذخایر بانک مرکزی به دلار آمریکا است.

با وجود بحران ها، دلار همچنان دست نخورده باقی مانده است. این وضعیت ارز فوق العاده از کجا می آید؟

بیایید در این مقاله بدانیم.

تسلط دلار در بازارهای بین المللی

ارز "جهانی" ارزی است که در تمام مبادلات در سراسر جهان تأیید شده است.

تعداد کمی از ارزهای جهانی مانند دلار آمریکا، یورو و ین - برای اکثر معاملات بین المللی دریافت می شوند.

در بین این ارزها، دلار آمریکا بیشترین استفاده را دارد.

با این حال، هیچ ارز رسمی جهانی وجود ندارد. یک نام دیگر برای "ارز جهانی" "ارز ذخیره" است.

دلار آمریکا 64 درصد از ذخیره (ارز ذخیره) بانک های مرکزی در سراسر جهان را تشکیل می دهد.

به عنوان مثال، BCEAO چاره ای جز نگهداری دلار آمریکا ندارد، به این دلیل ساده که کشورهای منطقه CFA باید محصولاتی (مثلا نفت) وارد کنند که باید به دلار آمریکا پرداخت شود. دلاری که برای خرید نفت استفاده می شود «دلار نفتی» نامیده می شود.

دلار نفتی یک دلار آمریکایی است که توسط یک تولیدکننده نفت در ازای فروش نفت دریافت می‌شود و سپس در بانک‌های آمریکا سپرده می‌شود.

علیرغم سادگی ظاهری این ترتیب "دلار در برابر نفت"، سیستم دلارهای نفتی در واقع بسیار پیچیده است و دارای قطعات متحرک بسیاری است.

یکی از دلایل قدرت دلار آمریکا نقش آن به عنوان ارز ذخیره جهانی است.

این بدان معناست که اکثر کشورها دلار را به عنوان روش پرداخت حتی به جای واحد پول خود می پذیرند.

نزدیک به 50 درصد کل تجارت بین المللی به دلار است و بیشتر قراردادهای نفتی باید به دلار پرداخت شود.

تقریباً 580 میلیارد دلار اسکناس های ایالات متحده در خارج از ایالات متحده استفاده می شود که 65 درصد کل دلار است.

این شامل 75 درصد اسکناس های 100 دلاری، 55 درصد از اسکناس های 50 دلاری و 60 درصد از اسکناس های 20 دلاری است.

اکثر این اسکناس ها در کشورهای آمریکای لاتین قبلی و اتحاد جماهیر شوروی است.

هارد کش (اسکناس و سکه) تنها اشاره ای به نقش دلار به عنوان ارز جهانی است.

یک سوم تولید ناخالص داخلی جهانی از کشورهایی است که ارزهای خود را به دلار آمریکا پشتیبان می کنند.

اینها شامل 7 کشوری است که دلار را پذیرفته اند. بقیه 89 مبادله خود را در محدوده محدودی از نوسانات در برابر دلار نگه می دارند.

دلار آمریکا پادشاه بازار مبادلات خارج از کشور است. حداقل 85 درصد از معاملات ارزی مربوط به دلار آمریکا است. علاوه بر این، 39 درصد از بدهی های جهانی به دلار آمریکا تامین می شود.

بنابراین، تقاضای دلار آمریکا به طور قابل توجهی از بانک های خارجی افزایش یافته است.

در تلاش برای آزادسازی تجارت بین‌الملل و تامین مالی بازسازی پس از جنگ، کشورهای توسعه‌یافته موافقت کردند که نرخ‌های مبادله ارزهای خود را از طریق متصل کردن آن به دلار آمریکا تثبیت کنند. دوران طلایی دلار آمریکا اینگونه آغاز شد.

چگونه دلار آمریکا به "ارز جهانی" و یک ارز قدرتمند تبدیل شده است

دلار به لطف قرارداد برتون وودز در سال 1944 به پر استفاده ترین ارز در جهان تبدیل شد.

پیش از آن، اکثر کشورها از استاندارد طلا استفاده می کردند. کشورهای صنعتی در برتون وودز، نیوهمپشایر (ایالتی از ایالات متحده) گرد هم آمدند تا نرخ تبدیل ارز همه ارزهای جهان را به دلار آمریکا تثبیت کنند.

در آن زمان، ارزش دلار ایالات متحده توسط ارزش طلای آن حمایت شد و ایالات متحده بیشترین مقدار طلا را در اختیار داشت.

این امر به سایر کشورها اجازه داده است که از دلار به عنوان مرجع برای ارزهای خود غیر از طلا استفاده کنند.

چرا دلار؟ آمریکا سه چهارم تولید طلای جهان را در اختیار داشت.

ارزش دلار 1/35 اونس طلا تعیین شد که به خودی خود مقداری برای استفاده از استاندارد طلا بود.

بنابراین، سیستم برتون وودز، دلار آمریکا را به عنوان "ارز جهانی" تعیین کرد و به سیستم استاندارد طلا پایان داد.

او بانک جهانی و صندوق بین المللی پول (IMF) را ایجاد کرد، دو سازمان جهانی که وظیفه نظارت بر سیستم جدید را بر عهده داشتند.

از آنجایی که ایالات متحده تنها کشوری بود که توانایی چاپ دلار را داشت، این سیستم ایالات متحده را به عنوان قدرت اصلی پشت این دو سازمان و اقتصاد جهانی معرفی کرد.

در دهه 1970، کشورها شروع به تقاضای طلا برای دلارهای آمریکایی کردند که برای مبارزه با تورم در اختیار داشتند.

نیکسون رئیس جمهور ایالات متحده از ترس تمام ذخایر طلای خود تصمیم گرفت طلا را از دلار جدا کند.

با این حال، دلار قبلاً به ارز ذخیره غالب در جهان تبدیل شده بود.