پرونده علیه فدرال رزرو - آیا ایالات متحده به بانک مرکزی نیاز دارد؟

خدمات برای تجارت کپی. Algo ما به طور خودکار معاملات را باز و بسته می کند.

L2T Algo سیگنال های بسیار سودآور را با حداقل ریسک ارائه می دهد.

تجارت 24/7 ارز دیجیتال. وقتی شما خوابید، ما معامله می کنیم.

راه اندازی 10 دقیقه ای با مزایای قابل توجه. دفترچه راهنما همراه با خرید ارائه می شود.

79 درصد میزان موفقیت نتایج ما شما را هیجان زده خواهد کرد.

حداکثر 70 معامله در ماه. بیش از 5 جفت موجود است.

اشتراک ماهانه از 58 پوند شروع می شود.

L2T چیزی

تلگراف

نتایج

معرفی
این یکی از آن سؤالاتی است که برخی از مردم تعجب می کنند ... اما همه از پرسیدن آن می ترسند. (مثل نام همسایه پس از گفتن صبح بخیر در شش ماه گذشته).

به ویژه با توجه به حضور، اهمیت و اعتبار ظاهری فدرال رزرو در اقتصاد آمریکا.

زیر سوال بردن ارتباط فدرال رزرو در رسانه های مالی معادل درخواست jalapenos (یا آناناس!) روی پیتزا است…

توهین به مقدسات.

اما امروز دقیقاً همین کار را انجام خواهیم داد. (افزایش فدرال رزرو. پیتزای ما خالص باقی می ماند.)

در زیر، همکار جیم ریکاردز ریشه را هک می کند و می پرسد:

آیا سیستم فدرال رزرو عملکرد مفیدی از نظر رشد اقتصادی، ثبات مالی یا ایجاد شغل انجام می دهد؟

پاسخ های او ممکن است شما را شگفت زده کند.

زیر را بررسی کنید.

ادامه مطلب را بخوانید.» – کریس کمبل

چرا ما حتی به فدرال رزرو نیاز داریم؟
با اظهار نظرهای بی پایان در مورد سیاست فدرال رزرو که "محرک" یا "کاهش بیکاری" یا "مبارزه با تورم" را ارائه می دهد، به طور شگفت انگیزی اظهار نظر کمی در مورد اینکه آیا فدرال رزرو واقعاً می تواند هر یک از این کارها را انجام دهد وجود دارد.

و اگر می توانند، آیا این کار را به خوبی انجام می دهند. تقریباً هیچ کس این سؤال را نمی پرسد که آیا ما در وهله اول حتی به یک سیستم فدرال رزرو نیاز داریم و اگر چنین است، چرا؟
پرونده علیه فدرال رزرو - آیا ایالات متحده به بانک مرکزی نیاز دارد؟ "محرک" فدرال رزرو یک محرک نیست
شواهد تجربی کارآمدی فدرال رزرو روشن است. فدرال رزرو نمی تواند اقتصاد را تحریک کند. فقط باید دوره 2009 تا 2019 را در نظر گرفت. در طی آن ده سال، اقتصاد ایالات متحده از رکود بزرگ 2007 تا 2009 در حال بهبود بود. این شامل یک وحشت مالی شدید در طول سال 2008 با شکست های پی در پی Bear Stearns، Fannie بود. Mae، فردی مک، Lehman Brothers و AIG.

ما همچنین شکست‌های نزدیک به گلدمن ساکس و مورگان استنلی را تجربه کردیم که دومینوهای بعدی سقوط کردند تا اینکه فدرال رزرو آنها را به شرکت‌های هلدینگ بانک تبدیل کرد و آنها را در کنار سیتی، ولز فارگو و جی پی مورگان نجات داد.

متوسط رشد سالانه تولید ناخالص داخلی در تمام احیا پس از جنگ جهانی دوم کمی بیش از 4.2 درصد بوده است. متوسط رشد سالانه تولید ناخالص داخلی در تمام احیا از سال 1980 3.75 درصد بوده است. متوسط رشد سالانه تولید ناخالص داخلی در بازیابی 2009-2019 2.1٪ بود.

این ضعیف ترین بهبودی در تاریخ ایالات متحده بود.

این در زمانی اتفاق افتاد که فدرال رزرو ترازنامه خود را از 800 میلیارد دلار به 4.5 تریلیون دلار از طریق استفاده از تسهیل کمی ("QE") در برنامه های معروف به QE1، QE2، QE3، QE4 افزایش داد و صراحتاً ما شمارش را از دست داده ایم. QE از آن زمان.

شما دیگر به ندرت اصطلاح "QE" را می شنوید. این به این دلیل است که کار نمی کند. مقالات تحقیقاتی متعددی توسط اقتصاددانان فدرال رزرو و غیر فدرال رزرو به این نتیجه رسیده اند. به طور خلاصه، چاپ پول فدرال رزرو انجام می دهد نه به رشد کمک می کند و محرک نیست.

همین امر در مورد کاهش نرخ بهره نیز صادق است. سیاست نرخ بهره صفر (ZIRP) را به خاطر دارید؟ فدرال رزرو از دسامبر 2008 تا دسامبر 2015 نرخ های بهره را صفر نگه داشت و سپس به سختی آنها را تا سال 2017 افزایش داد. آن دوره از ZIRP با رشد کم خون در بهبودی بین سال های 2009 تا 2019 همپوشانی دارد. باز هم، این شواهد قوی نشان می دهد که ZIRP دارد. بدون قدرت محرک

رکود و انبساط اتفاق می افتد. آنها بخشی از چرخه تجاری هستند. اما، فدرال رزرو با آنها کار چندانی ندارد. چرخه های تجاری توسط رویدادهای کلان مانند بسیج پس از جنگ، شوک های عرضه، سیاست های مالی، بیماری های همه گیر، اشتباهات نظارتی، اعتماد مصرف کننده، پیشرفت های فناوری، و جمعیت شناسی هدایت می شوند.

فدرال رزرو در صدمه زدن به اقتصاد خوب است
فدرال رزرو با هیچ یک از این رانندگان ارتباط چندانی ندارد. در واقع، کل تاریخ فدرال رزرو یکی پس از دیگری اشتباهات سیاستی از نظر نادرست خواندن شاخص های چرخه تجاری است.

فدرال رزرو به وضوح با تشدید سیاست های پولی در سال های 1927-1929 قبل از سقوط بازار سهام در اکتبر 1929، باعث رکود بزرگ شد.

ایالات متحده از اولین رکود (1929-1932) رکود بزرگ خارج شد، زمانی که FDR ارزش دلار را در برابر طلا در سال 1933 کاهش داد. بازار سهام از سال 1933 تا 1936 به شدت افزایش یافت، اما فدرال رزرو مجدداً با تشدید سیاست در سال 1937 اشتباه کرد، که منجر به رکود شدید در 1937-1938.

این توالی دو رکود بود که رکود دوم قبل از بهبودی ما از رکود اول رخ داد که کل دوره را به رکود بزرگ (1929-1940) تبدیل کرد. یک نتیجه این است که فدرال رزرو توانایی محدودی برای کمک به اقتصاد دارد اما در صدمه زدن به آن بسیار خوب است.

جالب اینجاست که ایالات متحده دارای سه بانک مرکزی و دوره های طولانی بدون بانک مرکزی بوده است. با شروع جورج واشنگتن در سال 1789، ایالات متحده تا سال 1791 بانک مرکزی نداشت. در آن سال، اولین بانک مرکزی ایالات متحده به نام بانک ایالات متحده، که بیشتر به عنوان اولین بانک ایالات متحده شناخته می شود توسط کنگره ایالات متحده تاسیس شد. تا سال 20 به مدت 1811 سال اجاره شد.

بانک اول ایالات متحده سیاست پولی یا نرخ بهره را تعیین نکرد، بانک های دیگر را تنظیم نکرد، ذخایر اضافی نگهداری نکرد و به عنوان آخرین راه حل وام دهنده عمل نکرد.
پرونده علیه فدرال رزرو - آیا ایالات متحده به بانک مرکزی نیاز دارد؟ اما اجازه داده شد که به دولت ایالات متحده پول قرض دهد و نکته این بود. اولین بانک می تواند موفقیت طرح الکساندر همیلتون برای انتشار بدهی های دولتی را تسهیل کند و بازار اوراق قرضه دولتی جدید او را با نشان دادن اینکه ایالات متحده یک وام گیرنده قابل اعتبار است، از بین ببرد. از این نظر موفقیت آمیز بود.

منشور بانک اول توسط کنگره در سال 1811 تمدید نشد. این دوره دوم هیچ بانک مرکزی در ایالات متحده طولانی نشد. جنگ 1812، که از 1812 تا 1815 در جریان بود، فشار شدیدی بر تأمین مالی ایالات متحده وارد کرد. بدهی ملی ایالات متحده از 45 میلیون دلار در سال 1812 به 127 میلیون دلار در سال 1815 افزایش یافت.

این وضعیت مالی پر استرس بسیاری از سیاستمداران، از جمله رئیس جمهور جیمز مدیسون، را متقاعد کرد که از ایجاد دومین بانک ایالات متحده حمایت کنند. این قانون توسط قانون کنگره در سال 1816 برای مدت بیست سال منشور شد. بانک دوم در 7 ژانویه 1817 در فیلادلفیا شروع به کار کرد. شخصیت برجسته بانک دوم نیکلاس بیدل از فیلادلفیا بود که از سال 1823 تا 1836 رئیس بانک بود.

بانک دوم با اجرای یک سیاست پول آسان در سال‌های 1817 و 1818 شروع سختی داشت، که به رونق و رکود زمین منجر شد و به وحشت سال 1819 ختم شد. سپس بانک عرضه پول را کاهش داد که باعث رکود طولانی مدت و بیکاری شد. ، و سقوط قیمت ملک.

تا زمانی که نیکلاس بیدل در سال 1823 رئیس بانک شد، بانک دوم سیاست یکنواخت را اتخاذ کرد. بیدل با ایجاد یک ارز سالم و یک سیاست پولی معتدل از سال 1823 تا 1833 اعتبار دارد که به ایالات متحده کمک کرد تا از اقتصاد در حال توسعه در آن دوره حمایت کند.

اندرو جکسون در سال 1829 رئیس جمهور ایالات متحده شد و بلافاصله برای تخریب بانک دوم اقدام کرد. اساسنامه آن قرار بود در سال 1836 منقضی شود. منشور مجدد بانک در انتخابات 1832 در مبارزه ای به نام جنگ بانک به موضوع اصلی تبدیل شد.

جکسون در انتخابات مجدد پیروز شد. او با برداشت سپرده های فدرال و هدایت درآمدهای جدید فدرال به بانک های خصوصی منتخب به بانک حمله کرد. جکسون لایحه recharter را وتو کرد و وتو تایید شد. بانک دوم با منشور فدرال در فوریه 1836 وجود نداشت.

به مدت 77 سال از 1836 تا 1913، ایالات متحده یک بانک مرکزی نداشت. شکی نیست که این یکی از بزرگترین و طولانی ترین دوره های شکوفایی اقتصادی در تاریخ جهان بوده است.

شانزده رکود در این دوره و شش وحشت مالی آشکار (1857، 1873، 1893، 1896، 1907، و 1910) وجود داشت. با این حال، روند کلی رشد مثبت بود و این رشد به طور کلی غیر تورمی و ناشی از نوآوری های تکنولوژیکی بود. اینها شامل راه‌آهن، تلگراف، تلفن، تجهیزات کشاورزی، خودرو، آسمان‌خراش‌ها، برق و کابل‌های بین اقیانوسی بود.

رکودها در بانک‌های مرکزی به همان اندازه مکرر بوده است. در 110 سال پس از ایجاد فدرال رزرو در سال 1913، ایالات متحده از 20 رکود یا رکود و پنج وحشت مالی آشکار رنج برد (1929، 1987، 1994، 1998 و 2008).

در طول 77 سال بدون بانک مرکزی (1836-1913)، به طور متوسط هر 4.8 سال یک رکود وجود داشت. در طول 110 سال پس از ایجاد فدرال رزرو (1913-2023)، هر 5.5 سال یک رکود رخ داده است. (تصمیمی مبنی بر اینکه نیمه اول سال 2022 بر اساس دو فصل متوالی کاهش رشد، یک رکود بود و ظهور یک رکود جدید در سال جاری این فرکانس را به یک رکود در هر 5.0 سال کاهش می دهد).

این تفاوت آماری قابل توجهی در یک سری زمانی 187 ساله نیست، به ویژه با توجه به شدت رکود بزرگ (1929-1940) که در زمان نظارت فدرال رزرو اتفاق افتاد. نتیجه همبستگی بالایی بین دفعات رکود با و بدون بانک مرکزی است.

راز واقعی پشت فدرال رزرو
این نشان می دهد که فدرال رزرو و سیاست های نرخ بهره آن ارتباط بسیار کمی با رکود دارند. رکود ناشی از چرخه تجاری و سیاست مالی است. فدرال رزرو می تواند رکود را بدتر کند، اما نمی تواند آنها را درمان کند. اقتصاد این کار را به تنهایی انجام می دهد.

در ظاهر، ما برای تعیین نرخ بهره نیازی به فدرال رزرو نداریم. به نظر می رسد بازار کار خود را در تعیین نرخ ها به خوبی انجام می دهد. ما برای جلوگیری از رکودها نیازی به فدرال رزرو نداریم، زیرا این رکودها اغلب به دلایلی اتفاق می‌افتند که ربطی به فدرال رزرو ندارند. ما نیازی به فدرال رزرو برای تضمین رشد نداریم زیرا ایالات متحده از سال 1836 تا 1913 بدون بانک مرکزی رشد چشمگیری داشت.

اگر فدرال رزرو هدف مهمی در تعیین نرخ بهره، جلوگیری از رکود یا تضمین رشد ندارد، چرا ما اصلاً فدرال رزرو داریم؟

پاسخ به توالی عجیب وقایع از سال 1906 تا 1913 برمی گردد. این رویدادها هدف واقعی و راز واقعی فدرال رزرو را آشکار می کند.

در 18 آوریل 1906، زمین لرزه و آتش سوزی عظیمی رخ داد که شهر سانفرانسیسکو را ویران کرد. بیش از 3,000 نفر کشته شدند و بیش از 80 درصد شهر ویران شد. شرکت های بیمه بلافاصله شروع به انحلال دارایی ها برای جمع آوری پول نقد برای پوشش مطالبات مورد انتظار کردند.

این فروش بر بانک های نیویورک و بورس نیویورک و سایر بازارهای مالی در شرق فشار وارد کرد. ترکیب استرس نقدینگی ناشی از زلزله سانفرانسیسکو و از دست دادن اعتماد ناشی از فروپاشی شرکت Knickerbocker Trust در نیویورک منجر به فرار بانکی شد.

در اوج وحشت در 19 اکتبر 1907، پیرپونت مورگان، مشهورترین بانکدار آمریکا و رئیس JP Morgan & Co.، مجموعه ای از جلسات را در براون استون خود در شهر نیویورک در گوشه خیابان 36 و مدیسون آغاز کرد. بانکداران ارشد و مقامات دولتی پیرپونت مورگان از طریق رهبری خود تقریباً به تنهایی سیستم بانکی ایالات متحده را نجات داد.
پرونده علیه فدرال رزرو - آیا ایالات متحده به بانک مرکزی نیاز دارد؟ سفر مرموز به جزیره جکیل
بلافاصله پس از وحشت سال 1907، بانکداران و سیاستمداران شروع به پرسیدن سؤالات واضح کردند. در هراس بعدی چه اتفاقی خواهد افتاد؟ پیرپونت مورگان برای همیشه زنده نخواهد ماند. (در واقع مورگان در سال 1913 در رم درگذشت). دفعه بعد که بانک ها در لبه سقوط قرار گرفتند چه کسی سیستم را نجات خواهد داد؟

بانکداران ارشد تصمیم گرفتند که یک بانک مرکزی جدید مورد نیاز است. در حالت ایده‌آل، این بانک متعلق به خودشان باشد، اما از حمایت دولت آمریکا در قالب امکان انتشار ارز برخوردار باشد. مهمتر از همه، این بانک مرکزی می تواند به عنوان آخرین وام دهنده به بانک های خصوصی ایالات متحده عمل کند.

سناتور آمریکایی نلسون آلدریچ (R-RI) قهرمان سیاسی یک بانک مرکزی جدید شد. در سال 1910، آلدریچ یک سفر مخفیانه به یک باشگاه خصوصی منحصر به فرد در جزیره جکیل، جورجیا ترتیب داد.

فرانک آ. واندرلیپ (رئیس بانک ملی شهر نماینده منافع راکفلر)، پل واربورگ (شریک در کوهن، لوب نماینده منافع جیکوب شیف و امور مالی اروپا)، هنری دیویسون (شریک JP Morgan &) در این سفر حضور داشتند. شرکت نماینده منافع مورگان)، آبرام اندرو (اقتصاددان و دستیار وزیر خزانه داری به نمایندگی از دولت ایالات متحده)، و بنجامین استرانگ (معاون رئیس بانکرز تراست و رئیس آینده بانک فدرال رزرو نیویورک).

در طول یک هفته، این گروه چیزی را نوشت که بعداً به قانون فدرال رزرو تبدیل شد. در آن زمان به عنوان طرح آلدریچ شناخته می شد.

این گروه می‌دانست که آمریکایی‌ها از زمان سقوط دومین بانک ایالات متحده در سال 1836 از بانک‌های مرکزی متنفر بودند.

نامیدن آن فدرال رزرو هم فریبنده و هم نابهنجار بود. چندین سال طول کشید تا این قانون به تصویب برسد، اما این قانون سرانجام توسط رئیس جمهور وودرو ویلسون در روزهای پایانی سال 1913 امضا شد. فدرال رزرو از آن زمان با ما بوده است.

تا به امروز دوازده بانک فدرال رزرو منطقه ای تحت مالکیت خود هستند خصوصی توسط بانک های هر منطقه دستورالعمل توسط شورای حکام سیستم فدرال رزرو منصوب شده توسط رئیس جمهور ایالات متحده و مستقر در واشنگتن دی سی ارائه می شود. سیستم کلی ترکیب کاملی از منافع عمومی و خصوصی است.

هدف واقعی فدرال رزرو ربطی به کمک به اقتصاد، تعیین نرخ بهره، کاهش بیکاری یا هر یک از اهداف سیاستی دیگری که در مورد آن می شنوید و می خوانید ندارد. هدف واقعی و راز فدرال رزرو نجات بانک ها با استفاده از پول دولت است. بانکداران دستشان روی چاپخانه است.

بنابراین، پاسخ کوتاه این است که ایالات متحده به بانک مرکزی نیاز ندارد. ایالات متحده به مدت 77 سال از سال 1836 تا 1913 بدون آن به خوبی عمل کرد. فدرال رزرو نمی تواند اقتصاد را تحریک کند. فدرال رزرو باعث چرخه تجاری نمی شود (اما می تواند اوضاع را بدتر کند و اغلب این کار را می کند). فدرال رزرو نمی تواند شغل ایجاد کند.

فدرال رزرو فقط برای این وجود دارد که به بانکداران کنترل پول را بدهد و هر ده سال یک بار خودشان را نجات دهند. هر چیز دیگری که در مورد محرک، ایجاد شغل، نرخ بهره، ثبات مالی و موارد دیگر می شنوید فقط سر و صدا است. رکود شدید آینده ممکن است در نهایت برخی را وادار کند که سوالات سختی بپرسند و بال های فدرال رزرو را کوتاه کنند. فقط روی آن حساب نکنید.

نویسنده: جیم ریکاردز
منبع: AltucherConfidential.com